بسم الله الرحمن الرحیم
بعضی وقت ها فکر می کنیم که خیلی انقلابی هستیم و در راستای اهداف انقلاب با سرعت هرچه بیشتر حرکت می کنیم. اما گذشت زمان نشان می دهد که سرعت بالای ما به خاطر بی بصیرتی بوده و نه تنها در راستای انقلاب نبوده است، بلکه باعث ضربه زدن به انقلاب شده است.
از چند مثال شروع می کنیم. حضرت ماه در ماجرای مذاکره، همیشه پشتیبانی خود را از دولت اعلام داشته اند. در عین حال، دولت را نقد کرده و تذکراتی هم داده اند. اما ما چه کرده ایم؟
ما بدون در نظر گرفتن ابعاد دیگر مذاکره، فقط و فقط چسبیده ایم به مفاد قرارداد و به وسیله آن دولت و تیم مذاکره کننده را تخریب می کنیم. انگار نه انگار که اصلا دولت، دولت جمهوری اسلامی است و وظیفه همگان، پشتیبانی از دولت. ما مرزهای نقد سازنده و پشتیبانی از دولت را گم کرده ایم و به جای اینکه تلاش کنیم تا نقدی سازنده و به صلاح دولت داشته باشیم، فقط به فکر تخریب دولت هستیم. انگار که حضرت ماه نگفته اند که نقد نباید برای خنک شدن دل آدم باشد. آقا این را برای ما نگفته است. ما انقلابی هستیم و تمام کارهایی که می کنیم در راستای اهداف انقلاب و بدون ذره ای هوی و هوس است؛ حتی تخریب دولت! این فقط یک مورد کوچک از هزاران بی بصیرتی بزرگ است.
حال می خواهیم مثلا از بی بصیرتی خارج شویم. به سخنان حضرت آقا مراجعه می کنیم. می بینیم چه قدر آقا حرف ما را می زند و ما را تایید می کند. تا حضرت ماه حرف از مذاکره می زند، می گوییم این دولت بووووق نمی فهمد. نگاه کن حضرت آقا هم این دولت را می زند! خیلی جالب است. مواضع حضرت آقا با ما ذره ای تفاوت ندارد.
بی بصیرتی ما به جایی کشیده است که از حضرت ماه هم به نفع خود استفاده می کنیم. تا جایی که ایشان با ما موافق است، خیلی خوب است. اما جایی که حضرت ماه سخنی بر خلاف سخن ما می زند، از آن جایی که جرأت نداریم سخن ایشان را رد کنیم، شروع می کنیم به توجیه: ایشان منظورشان این نبود، ایشان چون رهبرند خیلی از حرف ها را نمی توانند بزنند، ایشان مجبورند به خاطر مصلحت از دولت حمایت کنند. البته اگر می توانستیم، می گفتیم ایشان نمی فهمد!
بصیرتی که ما داریم، آقا هم ندارد. عجب بصیرتی! هنوز این یک مثال در مورد مذاکرات بود و بماند هزاران هزار بی بصیرتی دیگر که چه خون هایی به دل مولایمان نمی کند...
وَ لَا یَحْمِلُ هَذَا الْعَلَمَ إلَّا أهْلُ الْبَصَرِ وَ الْصَّبْرِ
و من الله توفیق
مهدی